аргументава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аргументава́ны |
аргументава́ная |
аргументава́нае |
аргументава́ныя |
| Р. |
аргументава́нага |
аргументава́най
аргументава́нае |
аргументава́нага |
аргументава́ных |
| Д. |
аргументава́наму |
аргументава́най |
аргументава́наму |
аргументава́ным |
| В. |
аргументава́ны (неадуш.)
аргументава́нага (адуш.) |
аргументава́ную |
аргументава́нае |
аргументава́ныя (неадуш.)
аргументава́ных (адуш.) |
| Т. |
аргументава́ным |
аргументава́най
аргументава́наю |
аргументава́ным |
аргументава́нымі |
| М. |
аргументава́ным |
аргументава́най |
аргументава́ным |
аргументава́ных |
Кароткая форма: аргументава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
аргументава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аргументава́ны |
аргументава́ная |
аргументава́нае |
аргументава́ныя |
| Р. |
аргументава́нага |
аргументава́най
аргументава́нае |
аргументава́нага |
аргументава́ных |
| Д. |
аргументава́наму |
аргументава́най |
аргументава́наму |
аргументава́ным |
| В. |
аргументава́ны (неадуш.)
аргументава́нага (адуш.) |
аргументава́ную |
аргументава́нае |
аргументава́ныя (неадуш.)
аргументава́ных (адуш.) |
| Т. |
аргументава́ным |
аргументава́най
аргументава́наю |
аргументава́ным |
аргументава́нымі |
| М. |
аргументава́ным |
аргументава́най |
аргументава́ным |
аргументава́ных |
Кароткая форма: аргументава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
аргументава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
аргументу́ецца |
аргументу́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
аргументава́ўся |
аргументава́ліся |
| ж. |
аргументава́лася |
| н. |
аргументава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аргументава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аргументу́ю |
аргументу́ем |
| 2-я ас. |
аргументу́еш |
аргументу́еце |
| 3-я ас. |
аргументу́е |
аргументу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
аргументава́ў |
аргументава́лі |
| ж. |
аргументава́ла |
| н. |
аргументава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
аргументу́й |
аргументу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
аргументу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аргументава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аргументу́ю |
аргументу́ем |
| 2-я ас. |
аргументу́еш |
аргументу́еце |
| 3-я ас. |
аргументу́е |
аргументу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
аргументава́ў |
аргументава́лі |
| ж. |
аргументава́ла |
| н. |
аргументава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
аргументу́й |
аргументу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
аргументава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аргументацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аргументацы́йны |
аргументацы́йная |
аргументацы́йнае |
аргументацы́йныя |
| Р. |
аргументацы́йнага |
аргументацы́йнай
аргументацы́йнае |
аргументацы́йнага |
аргументацы́йных |
| Д. |
аргументацы́йнаму |
аргументацы́йнай |
аргументацы́йнаму |
аргументацы́йным |
| В. |
аргументацы́йны (неадуш.)
аргументацы́йнага (адуш.) |
аргументацы́йную |
аргументацы́йнае |
аргументацы́йныя (неадуш.)
аргументацы́йных (адуш.) |
| Т. |
аргументацы́йным |
аргументацы́йнай
аргументацы́йнаю |
аргументацы́йным |
аргументацы́йнымі |
| М. |
аргументацы́йным |
аргументацы́йнай |
аргументацы́йным |
аргументацы́йных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
аргумента́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аргумента́цыя |
| Р. |
аргумента́цыі |
| Д. |
аргумента́цыі |
| В. |
аргумента́цыю |
| Т. |
аргумента́цыяй
аргумента́цыяю |
| М. |
аргумента́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
а́ргус
‘птушка’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
а́ргус |
а́ргусы |
| Р. |
а́ргуса |
а́ргусаў |
| Д. |
а́ргусу |
а́ргусам |
| В. |
а́ргуса |
а́ргусаў |
| Т. |
а́ргусам |
а́ргусамі |
| М. |
а́ргусе |
а́ргусах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
а́ргус
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
а́ргус |
а́ргусы |
| Р. |
а́ргуса |
а́ргусаў |
| Д. |
а́ргусу |
а́ргусам |
| В. |
а́ргуса |
а́ргусаў |
| Т. |
а́ргусам |
а́ргусамі |
| М. |
а́ргусе |
а́ргусах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
аргшкло́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аргшкло́ |
| Р. |
аргшкла́ |
| Д. |
аргшклу́ |
| В. |
аргшкло́ |
| Т. |
аргшкло́м |
| М. |
аргшкле́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.