самаго́ншчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самаго́ншчыца |
самаго́ншчыцы |
| Р. |
самаго́ншчыцы |
самаго́ншчыц |
| Д. |
самаго́ншчыцы |
самаго́ншчыцам |
| В. |
самаго́ншчыцу |
самаго́ншчыц |
| Т. |
самаго́ншчыцай самаго́ншчыцаю |
самаго́ншчыцамі |
| М. |
самаго́ншчыцы |
самаго́ншчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самагра́й
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самагра́й |
самагра́і |
| Р. |
самагра́я |
самагра́яў |
| Д. |
самагра́ю |
самагра́ям |
| В. |
самагра́й |
самагра́і |
| Т. |
самагра́ем |
самагра́ямі |
| М. |
самагра́і |
самагра́ях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
самагу́б
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самагу́б |
самагу́бы |
| Р. |
самагу́ба |
самагу́баў |
| Д. |
самагу́бу |
самагу́бам |
| В. |
самагу́ба |
самагу́баў |
| Т. |
самагу́бам |
самагу́бамі |
| М. |
самагу́бе |
самагу́бах |
Крыніцы:
piskunou2012.
самагу́бец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самагу́бец |
самагу́бцы |
| Р. |
самагу́бца |
самагу́бцаў |
| Д. |
самагу́бцу |
самагу́бцам |
| В. |
самагу́бца |
самагу́бцаў |
| Т. |
самагу́бцам |
самагу́бцамі |
| М. |
самагу́бцу |
самагу́бцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самагу́бка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самагу́бка |
самагу́бкі |
| Р. |
самагу́бкі |
самагу́бак |
| Д. |
самагу́бцы |
самагу́бкам |
| В. |
самагу́бку |
самагу́бак |
| Т. |
самагу́бкай самагу́бкаю |
самагу́бкамі |
| М. |
самагу́бцы |
самагу́бках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самагу́бна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| самагу́бна |
самагу́бней |
- |
самагу́бнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самагу́бнасць |
| Р. |
самагу́бнасці |
| Д. |
самагу́бнасці |
| В. |
самагу́бнасць |
| Т. |
самагу́бнасцю |
| М. |
самагу́бнасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
самагу́бнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самагу́бнік |
самагу́бнікі |
| Р. |
самагу́бніка |
самагу́бнікаў |
| Д. |
самагу́бніку |
самагу́бнікам |
| В. |
самагу́бніка |
самагу́бнікаў |
| Т. |
самагу́бнікам |
самагу́бнікамі |
| М. |
самагу́бніку |
самагу́бніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самагу́бніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самагу́бніца |
самагу́бніцы |
| Р. |
самагу́бніцы |
самагу́бніц |
| Д. |
самагу́бніцы |
самагу́бніцам |
| В. |
самагу́бніцу |
самагу́бніц |
| Т. |
самагу́бніцай самагу́бніцаю |
самагу́бніцамі |
| М. |
самагу́бніцы |
самагу́бніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
самагу́бны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самагу́бны |
самагу́бная |
самагу́бнае |
самагу́бныя |
| Р. |
самагу́бнага |
самагу́бнай самагу́бнае |
самагу́бнага |
самагу́бных |
| Д. |
самагу́бнаму |
самагу́бнай |
самагу́бнаму |
самагу́бным |
| В. |
самагу́бны (неадуш.) самагу́бнага (адуш.) |
самагу́бную |
самагу́бнае |
самагу́бныя (неадуш.) самагу́бных (адуш.) |
| Т. |
самагу́бным |
самагу́бнай самагу́бнаю |
самагу́бным |
самагу́бнымі |
| М. |
самагу́бным |
самагу́бнай |
самагу́бным |
самагу́бных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.