самагу́бніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| самагу́бніца | самагу́бніцы | |
| самагу́бніцы | самагу́бніц | |
| самагу́бніцы | самагу́бніцам | |
| самагу́бніцу | самагу́бніц | |
| самагу́бніцай самагу́бніцаю |
самагу́бніцамі | |
| самагу́бніцы | самагу́бніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)