самагу́б
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самагу́б | самагу́бы | |
| самагу́ба | самагу́баў | |
| самагу́бу | самагу́бам | |
| самагу́ба | самагу́баў | |
| самагу́бам | самагу́бамі | |
| самагу́бе | самагу́бах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)