Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

караго́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

караго́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

караго́дны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	караго́дны	караго́дная	караго́днае	караго́дныя
Р.	караго́днага	караго́днай караго́днае	караго́днага	караго́дных
Д.	караго́днаму	караго́днай	караго́днаму	караго́дным
В.	караго́дны (неадуш.) караго́днага (адуш.)	караго́дную	караго́днае	караго́дныя (неадуш.) караго́дных (адуш.)
Т.	караго́дным	караго́днай караго́днаю	караго́дным	караго́днымі
М.	караго́дным	караго́днай	караго́дным	караго́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

карадзі́раванасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

карадзі́раванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

карадзі́раваны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	карадзі́раваны	карадзі́раваная	карадзі́раванае	карадзі́раваныя
Р.	карадзі́раванага	карадзі́раванай карадзі́раванае	карадзі́раванага	карадзі́раваных
Д.	карадзі́раванаму	карадзі́раванай	карадзі́раванаму	карадзі́раваным
В.	карадзі́раваны (неадуш.) карадзі́раванага (адуш.)	карадзі́раваную	карадзі́раванае	карадзі́раваныя (неадуш.) карадзі́раваных (адуш.)
Т.	карадзі́раваным	карадзі́раванай карадзі́раванаю	карадзі́раваным	карадзі́раванымі
М.	карадзі́раваным	карадзі́раванай	карадзі́раваным	карадзі́раваных

Крыніцы: piskunou2012.

карадзі́раваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	карадзі́раваны	карадзі́раваная	карадзі́раванае	карадзі́раваныя
Р.	карадзі́раванага	карадзі́раванай карадзі́раванае	карадзі́раванага	карадзі́раваных
Д.	карадзі́раванаму	карадзі́раванай	карадзі́раванаму	карадзі́раваным
В.	карадзі́раваны (неадуш.) карадзі́раванага (адуш.)	карадзі́раваную	карадзі́раванае	карадзі́раваныя (неадуш.) карадзі́раваных (адуш.)
Т.	карадзі́раваным	карадзі́раванай карадзі́раванаю	карадзі́раваным	карадзі́раванымі
М.	карадзі́раваным	карадзі́раванай	карадзі́раваным	карадзі́раваных

Крыніцы: piskunou2012.

карадзі́раваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	карадзі́раваны	карадзі́раваная	карадзі́раванае	карадзі́раваныя
Р.	карадзі́раванага	карадзі́раванай карадзі́раванае	карадзі́раванага	карадзі́раваных
Д.	карадзі́раванаму	карадзі́раванай	карадзі́раванаму	карадзі́раваным
В.	карадзі́раваны (неадуш.) карадзі́раванага (адуш.)	карадзі́раваную	карадзі́раванае	карадзі́раваныя (неадуш.) карадзі́раваных (адуш.)
Т.	карадзі́раваным	карадзі́раванай карадзі́раванаю	карадзі́раваным	карадзі́раванымі
М.	карадзі́раваным	карадзі́раванай	карадзі́раваным	карадзі́раваных

Крыніцы: piskunou2012.

карадзі́равацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

карадзі́раваць

‘зведаць (зведваць) уплыў карозіі; паставіць (ставіць) што-небудзь пад уплыў карозіі’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum