арэ́шнікавы
прыметнік, адносны
| арэ́шнікавы | арэ́шнікавая | арэ́шнікавае | арэ́шнікавыя | |
| арэ́шнікавага | арэ́шнікавай арэ́шнікавае |
арэ́шнікавага | арэ́шнікавых | |
| арэ́шнікаваму | арэ́шнікавай | арэ́шнікаваму | арэ́шнікавым | |
| арэ́шнікавы ( арэ́шнікавага ( |
арэ́шнікавую | арэ́шнікавае | арэ́шнікавыя ( арэ́шнікавых ( |
|
| арэ́шнікавым | арэ́шнікавай арэ́шнікаваю |
арэ́шнікавым | арэ́шнікавымі | |
| арэ́шнікавым | арэ́шнікавай | арэ́шнікавым | арэ́шнікавых | |
Крыніцы:
арэ́шнікавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| арэ́шнікавыя | |
| арэ́шнікавых | |
| арэ́шнікавым | |
| арэ́шнікавыя | |
| арэ́шнікавымі | |
| арэ́шнікавых |
Крыніцы:
Арэ́шнікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Арэ́шнікі | |
| Арэ́шнікаў | |
| Арэ́шнікам | |
| Арэ́шнікі | |
| Арэ́шнікамі | |
| Арэ́шніках |
Арэ́шніца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Арэ́шніца | |
| Арэ́шніцы | |
| Арэ́шніцы | |
| Арэ́шніцу | |
| Арэ́шніцай Арэ́шніцаю |
|
| Арэ́шніцы |
арэ́шына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| арэ́шына | арэ́шыны | |
| арэ́шыны | арэ́шын | |
| арэ́шыне | арэ́шынам | |
| арэ́шыну | арэ́шыны | |
| арэ́шынай арэ́шынаю |
арэ́шынамі | |
| арэ́шыне | арэ́шынах |
Крыніцы:
арэ́шынка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| арэ́шынка | арэ́шынкі | |
| арэ́шынкі | арэ́шынак | |
| арэ́шынцы | арэ́шынкам | |
| арэ́шынку | арэ́шынкі | |
| арэ́шынкай арэ́шынкаю |
арэ́шынкамі | |
| арэ́шынцы | арэ́шынках |
Крыніцы: