кархаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| кархаві́ца | |
| кархаві́цы | |
| кархаві́цы | |
| кархаві́цу | |
| кархаві́цай кархаві́цаю |
|
| кархаві́цы |
Крыніцы:
кархаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| кархаві́ца | |
| кархаві́цы | |
| кархаві́цы | |
| кархаві́цу | |
| кархаві́цай кархаві́цаю |
|
| кархаві́цы |
Крыніцы:
кархаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| кархаві́ца | |
| кархаві́цы | |
| кархаві́цы | |
| кархаві́цу | |
| кархаві́цай кархаві́цаю |
|
| кархаві́цы |
Крыніцы:
ка́рханне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ка́рханне | |
| ка́рхання | |
| ка́рханню | |
| ка́рханне | |
| ка́рханнем | |
| ка́рханні |
Крыніцы:
кархану́ць
‘ударыць каго-небудзь кулаком’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| кархану́ | карханё́м | |
| кархане́ш | карханяце́ | |
| кархане́ | кархану́ць | |
| Прошлы час | ||
| кархану́ў | кархану́лі | |
| кархану́ла | ||
| кархану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| кархані́ | кархані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кархану́ўшы | ||
Крыніцы:
ка́рханы
прыметнік, якасны
| ка́рханы | ка́рханая | ка́рханае | ка́рханыя | |
| ка́рханага | ка́рханай ка́рханае |
ка́рханага | ка́рханых | |
| ка́рханаму | ка́рханай | ка́рханаму | ка́рханым | |
| ка́рханы ( ка́рханага ( |
ка́рханую | ка́рханае | ка́рханыя ( ка́рханых ( |
|
| ка́рханым | ка́рханай ка́рханаю |
ка́рханым | ка́рханымі | |
| ка́рханым | ка́рханай | ка́рханым | ка́рханых | |
Крыніцы:
ка́рханы
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
| ка́рханы | ка́рханая | ка́рханае | ка́рханыя | |
| ка́рханага | ка́рханай ка́рханае |
ка́рханага | ка́рханых | |
| ка́рханаму | ка́рханай | ка́рханаму | ка́рханым | |
| ка́рханы ( ка́рханага ( |
ка́рханую | ка́рханае | ка́рханыя ( ка́рханых ( |
|
| ка́рханым | ка́рханай ка́рханаю |
ка́рханым | ка́рханымі | |
| ка́рханым | ка́рханай | ка́рханым | ка́рханых | |
Крыніцы:
карха́ць
‘удараць, біць каго-небудзь кулаком’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| карха́ю | карха́ем | |
| карха́еш | карха́еце | |
| карха́е | карха́юць | |
| Прошлы час | ||
| карха́ў | карха́лі | |
| карха́ла | ||
| карха́ла | ||
| Загадны лад | ||
| карха́й | карха́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| карха́ючы | ||
Крыніцы:
ка́рцар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ка́рцар | ка́рцары | |
| ка́рцара | ка́рцараў | |
| ка́рцару | ка́рцарам | |
| ка́рцар | ка́рцары | |
| ка́рцарам | ка́рцарамі | |
| ка́рцары | ка́рцарах |
Крыніцы:
ка́рцарны
прыметнік, адносны
| ка́рцарны | ка́рцарная | ка́рцарнае | ка́рцарныя | |
| ка́рцарнага | ка́рцарнай ка́рцарнае |
ка́рцарнага | ка́рцарных | |
| ка́рцарнаму | ка́рцарнай | ка́рцарнаму | ка́рцарным | |
| ка́рцарны ( |
ка́рцарную | ка́рцарнае | ка́рцарныя ( |
|
| ка́рцарным | ка́рцарнай ка́рцарнаю |
ка́рцарным | ка́рцарнымі | |
| ка́рцарным | ка́рцарнай | ка́рцарным | ка́рцарных | |
Крыніцы:
карцгана́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| карцгана́г | карцгана́гі | |
| карцгана́га | карцгана́гаў | |
| карцгана́гу | карцгана́гам | |
| карцгана́г | карцгана́гі | |
| карцгана́гам | карцгана́гамі | |
| карцгана́гу | карцгана́гах |
Крыніцы: