кархану́ць

‘ударыць каго-небудзь кулаком’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. кархану́ карханё́м
2-я ас. кархане́ш карханяце́
3-я ас. кархане́ кархану́ць
Прошлы час
м. кархану́ў кархану́лі
ж. кархану́ла
н. кархану́ла
Загадны лад
2-я ас. кархані́ кархані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час кархану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)