Verbum

анлайнавы слоўнік

Заві́даўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

заві́дзець

‘убачыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Завідзіне́нты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Заві́дзічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

за́відкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заві́дліва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
заві́дліва	-	-

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

заві́длівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

заві́длівы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	заві́длівы	заві́длівая	заві́длівае	заві́длівыя
Р.	заві́длівага	заві́длівай заві́длівае	заві́длівага	заві́длівых
Д.	заві́дліваму	заві́длівай	заві́дліваму	заві́длівым
В.	заві́длівы (неадуш.) заві́длівага (адуш.)	заві́длівую	заві́длівае	заві́длівыя (неадуш.) заві́длівых (адуш.)
Т.	заві́длівым	заві́длівай заві́дліваю	заві́длівым	заві́длівымі
М.	заві́длівым	заві́длівай	заві́длівым	заві́длівых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

за́відна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
за́відна	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Заві́днае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне