заві́дзець

‘убачыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заві́джу заві́дзім
2-я ас. заві́дзіш заві́дзіце
3-я ас. заві́дзіць заві́дзяць
Прошлы час
м. заві́дзеў заві́дзелі
ж. заві́дзела
н. заві́дзела
Дзеепрыслоўе
прош. час заві́дзеўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)