Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
абгеікоптуф

эмгэбі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эмгэбі́ст эмгэбі́сты
Р. эмгэбі́ста эмгэбі́стаў
Д. эмгэбі́сту эмгэбі́стам
В. эмгэбі́ста эмгэбі́стаў
Т. эмгэбі́стам эмгэбі́стамі
М. эмгэбі́сце эмгэбі́стах

Крыніцы: piskunou2012.

эмента́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эмента́льскі эмента́льская эмента́льскае эмента́льскія
Р. эмента́льскага эмента́льскай
эмента́льскае		 эмента́льскага эмента́льскіх
Д. эмента́льскаму эмента́льскай эмента́льскаму эмента́льскім
В. эмента́льскі (неадуш.)
эмента́льскага (адуш.)		 эмента́льскую эмента́льскае эмента́льскія (неадуш.)
эмента́льскіх (адуш.)
Т. эмента́льскім эмента́льскай
эмента́льскаю		 эмента́льскім эмента́льскімі
М. эмента́льскім эмента́льскай эмента́льскім эмента́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

эмерджэ́нтнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. эмерджэ́нтнасць эмерджэ́нтнасці
Р. эмерджэ́нтнасці эмерджэ́нтнасцяў
эмерджэ́нтнасцей
Д. эмерджэ́нтнасці эмерджэ́нтнасцям
В. эмерджэ́нтнасць эмерджэ́нтнасці
Т. эмерджэ́нтнасцю эмерджэ́нтнасцямі
М. эмерджэ́нтнасці эмерджэ́нтнасцях

Крыніцы: piskunou2012.

эмерджэ́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эмерджэ́нтны эмерджэ́нтная эмерджэ́нтнае эмерджэ́нтныя
Р. эмерджэ́нтнага эмерджэ́нтнай
эмерджэ́нтнае		 эмерджэ́нтнага эмерджэ́нтных
Д. эмерджэ́нтнаму эмерджэ́нтнай эмерджэ́нтнаму эмерджэ́нтным
В. эмерджэ́нтны (неадуш.)
эмерджэ́нтнага (адуш.)		 эмерджэ́нтную эмерджэ́нтнае эмерджэ́нтныя (неадуш.)
эмерджэ́нтных (адуш.)
Т. эмерджэ́нтным эмерджэ́нтнай
эмерджэ́нтнаю		 эмерджэ́нтным эмерджэ́нтнымі
М. эмерджэ́нтным эмерджэ́нтнай эмерджэ́нтным эмерджэ́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

эмерыта́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эмерыта́льны эмерыта́льная эмерыта́льнае эмерыта́льныя
Р. эмерыта́льнага эмерыта́льнай
эмерыта́льнае		 эмерыта́льнага эмерыта́льных
Д. эмерыта́льнаму эмерыта́льнай эмерыта́льнаму эмерыта́льным
В. эмерыта́льны (неадуш.)
эмерыта́льнага (адуш.)		 эмерыта́льную эмерыта́льнае эмерыта́льныя (неадуш.)
эмерыта́льных (адуш.)
Т. эмерыта́льным эмерыта́льнай
эмерыта́льнаю		 эмерыта́льным эмерыта́льнымі
М. эмерыта́льным эмерыта́льнай эмерыта́льным эмерыта́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

эмерыту́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эмерыту́ра
Р. эмерыту́ры
Д. эмерыту́ры
В. эмерыту́ру
Т. эмерыту́рай
эмерыту́раю
М. эмерыту́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

эметрапі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эметрапі́я
Р. эметрапі́і
Д. эметрапі́і
В. эметрапі́ю
Т. эметрапі́яй
эметрапі́яю
М. эметрапі́і

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

эмеці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эмеці́н
Р. эмеці́ну
Д. эмеці́ну
В. эмеці́н
Т. эмеці́нам
М. эмеці́не

Крыніцы: piskunou2012.

эміграва́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. эмігру́ю эмігру́ем
2-я ас. эмігру́еш эмігру́еце
3-я ас. эмігру́е эмігру́юць
Прошлы час
м. эміграва́ў эміграва́лі
ж. эміграва́ла
н. эміграва́ла
Загадны лад
2-я ас. эмігру́й эмігру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час эміграва́ўшы

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

эмігра́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эмігра́нт эмігра́нты
Р. эмігра́нта эмігра́нтаў
Д. эмігра́нту эмігра́нтам
В. эмігра́нта эмігра́нтаў
Т. эмігра́нтам эмігра́нтамі
М. эмігра́нце эмігра́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.