кірэ́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кірэ́чанне | |
| кірэ́чання | |
| кірэ́чанню | |
| кірэ́чанне | |
| кірэ́чаннем | |
| кірэ́чанні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэннікірэ́чыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| кірэ́чуся | кірэ́чымся | |
| кірэ́чышся | кірэ́чыцеся | |
| кірэ́чыцца | кірэ́чацца | |
| Прошлы час | ||
| кірэ́чыўся | кірэ́чыліся | |
| кірэ́чылася | ||
| кірэ́чылася | ||
| Загадны лад | ||
| кірэ́чся | кірэ́чцеся | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кірэ́чачыся | ||
Крыніцы:
кірэ́чыць
‘раскірэчваць (раскарачваць) што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| кірэ́чу | кірэ́чым | |
| кірэ́чыш | кірэ́чыце | |
| кірэ́чыць | кірэ́чаць | |
| Прошлы час | ||
| кірэ́чыў | кірэ́чылі | |
| кірэ́чыла | ||
| кірэ́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| кірэ́ч | кірэ́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кірэ́чачы | ||
Крыніцы:
Кір’я́наўцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Кір’я́наўцы | |
| Кір’я́наўцаў | |
| Кір’я́наўцам | |
| Кір’я́наўцы | |
| Кір’я́наўцамі | |
| Кір’я́наўцах |