Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

каўха́ць

‘мяўкаць, каркаць, назойліва прасіць, канькаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каўха́ю каўха́ем
2-я ас. каўха́еш каўха́еце
3-я ас. каўха́е каўха́юць
Прошлы час
м. каўха́ў каўха́лі
ж. каўха́ла
н. каўха́ла
Загадны лад
2-я ас. каўха́й каўха́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час каўха́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

каўхну́ць

‘мяўкнуць, каркнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. каўхну́ каўхнё́м
2-я ас. каўхне́ш каўхняце́
3-я ас. каўхне́ каўхну́ць
Прошлы час
м. каўхну́ў каўхну́лі
ж. каўхну́ла
н. каўхну́ла
Загадны лад
2-я ас. каўхні́ каўхні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час каўхну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

каўцкія́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўцкія́нец каўцкія́нцы
Р. каўцкія́нца каўцкія́нцаў
Д. каўцкія́нцу каўцкія́нцам
В. каўцкія́нца каўцкія́нцаў
Т. каўцкія́нцам каўцкія́нцамі
М. каўцкія́нцу каўцкія́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

каўцкія́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўцкія́нскі каўцкія́нская каўцкія́нскае каўцкія́нскія
Р. каўцкія́нскага каўцкія́нскай
каўцкія́нскае		 каўцкія́нскага каўцкія́нскіх
Д. каўцкія́нскаму каўцкія́нскай каўцкія́нскаму каўцкія́нскім
В. каўцкія́нскі (неадуш.)
каўцкія́нскага (адуш.)		 каўцкія́нскую каўцкія́нскае каўцкія́нскія (неадуш.)
каўцкія́нскіх (адуш.)
Т. каўцкія́нскім каўцкія́нскай
каўцкія́нскаю		 каўцкія́нскім каўцкія́нскімі
М. каўцкія́нскім каўцкія́нскай каўцкія́нскім каўцкія́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

каўцкія́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каўцкія́нства
Р. каўцкія́нства
Д. каўцкія́нству
В. каўцкія́нства
Т. каўцкія́нствам
М. каўцкія́нстве

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

каўчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўчу́к каўчукі́
Р. каўчуку́ каўчуко́ў
Д. каўчуку́ каўчука́м
В. каўчу́к каўчукі́
Т. каўчуко́м каўчука́мі
М. каўчуку́ каўчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каўчукаво́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўчукаво́д каўчукаво́ды
Р. каўчукаво́да каўчукаво́даў
Д. каўчукаво́ду каўчукаво́дам
В. каўчукаво́да каўчукаво́даў
Т. каўчукаво́дам каўчукаво́дамі
М. каўчукаво́дзе каўчукаво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

каўчукаво́дства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каўчукаво́дства
Р. каўчукаво́дства
Д. каўчукаво́дству
В. каўчукаво́дства
Т. каўчукаво́дствам
М. каўчукаво́дстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

каўчукаво́дчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўчукаво́дчы каўчукаво́дчая каўчукаво́дчае каўчукаво́дчыя
Р. каўчукаво́дчага каўчукаво́дчай
каўчукаво́дчае		 каўчукаво́дчага каўчукаво́дчых
Д. каўчукаво́дчаму каўчукаво́дчай каўчукаво́дчаму каўчукаво́дчым
В. каўчукаво́дчы (неадуш.)
каўчукаво́дчага (адуш.)		 каўчукаво́дчую каўчукаво́дчае каўчукаво́дчыя (неадуш.)
каўчукаво́дчых (адуш.)
Т. каўчукаво́дчым каўчукаво́дчай
каўчукаво́дчаю		 каўчукаво́дчым каўчукаво́дчымі
М. каўчукаво́дчым каўчукаво́дчай каўчукаво́дчым каўчукаво́дчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

каўчу́кавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўчу́кавы каўчу́кавая каўчу́кавае каўчу́кавыя
Р. каўчу́кавага каўчу́кавай
каўчу́кавае		 каўчу́кавага каўчу́кавых
Д. каўчу́каваму каўчу́кавай каўчу́каваму каўчу́кавым
В. каўчу́кавы (неадуш.)
каўчу́кавага (адуш.)		 каўчу́кавую каўчу́кавае каўчу́кавыя (неадуш.)
каўчу́кавых (адуш.)
Т. каўчу́кавым каўчу́кавай
каўчу́каваю		 каўчу́кавым каўчу́кавымі
М. каўчу́кавым каўчу́кавай каўчу́кавым каўчу́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.