Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

дэнта́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэнта́льны	дэнта́льная	дэнта́льнае	дэнта́льныя
Р.	дэнта́льнага	дэнта́льнай дэнта́льнае	дэнта́льнага	дэнта́льных
Д.	дэнта́льнаму	дэнта́льнай	дэнта́льнаму	дэнта́льным
В.	дэнта́льны (неадуш.) дэнта́льнага (адуш.)	дэнта́льную	дэнта́льнае	дэнта́льныя (неадуш.) дэнта́льных (адуш.)
Т.	дэнта́льным	дэнта́льнай дэнта́льнаю	дэнта́льным	дэнта́льнымі
М.	дэнта́льным	дэнта́льнай	дэнта́льным	дэнта́льных

Крыніцы: piskunou2012.

дэнты́кул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

дэнтыятры́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэнтыятры́чны	дэнтыятры́чная	дэнтыятры́чнае	дэнтыятры́чныя
Р.	дэнтыятры́чнага	дэнтыятры́чнай дэнтыятры́чнае	дэнтыятры́чнага	дэнтыятры́чных
Д.	дэнтыятры́чнаму	дэнтыятры́чнай	дэнтыятры́чнаму	дэнтыятры́чным
В.	дэнтыятры́чны (неадуш.) дэнтыятры́чнага (адуш.)	дэнтыятры́чную	дэнтыятры́чнае	дэнтыятры́чныя (неадуш.) дэнтыятры́чных (адуш.)
Т.	дэнтыятры́чным	дэнтыятры́чнай дэнтыятры́чнаю	дэнтыятры́чным	дэнтыятры́чнымі
М.	дэнтыятры́чным	дэнтыятры́чнай	дэнтыятры́чным	дэнтыятры́чных

Крыніцы: piskunou2012.

дэнтыятры́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

дэнудава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэнудава́ны	дэнудава́ная	дэнудава́нае	дэнудава́ныя
Р.	дэнудава́нага	дэнудава́най дэнудава́нае	дэнудава́нага	дэнудава́ных
Д.	дэнудава́наму	дэнудава́най	дэнудава́наму	дэнудава́ным
В.	дэнудава́ны (неадуш.) дэнудава́нага (адуш.)	дэнудава́ную	дэнудава́нае	дэнудава́ныя (неадуш.) дэнудава́ных (адуш.)
Т.	дэнудава́ным	дэнудава́най дэнудава́наю	дэнудава́ным	дэнудава́нымі
М.	дэнудава́ным	дэнудава́най	дэнудава́ным	дэнудава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

дэнудава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэнудава́ны	дэнудава́ная	дэнудава́нае	дэнудава́ныя
Р.	дэнудава́нага	дэнудава́най дэнудава́нае	дэнудава́нага	дэнудава́ных
Д.	дэнудава́наму	дэнудава́най	дэнудава́наму	дэнудава́ным
В.	дэнудава́ны (неадуш.) дэнудава́нага (адуш.)	дэнудава́ную	дэнудава́нае	дэнудава́ныя (неадуш.) дэнудава́ных (адуш.)
Т.	дэнудава́ным	дэнудава́най дэнудава́наю	дэнудава́ным	дэнудава́нымі
М.	дэнудава́ным	дэнудава́най	дэнудава́ным	дэнудава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

дэнудава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэнудава́ны	дэнудава́ная	дэнудава́нае	дэнудава́ныя
Р.	дэнудава́нага	дэнудава́най дэнудава́нае	дэнудава́нага	дэнудава́ных
Д.	дэнудава́наму	дэнудава́най	дэнудава́наму	дэнудава́ным
В.	дэнудава́ны (неадуш.) дэнудава́нага (адуш.)	дэнудава́ную	дэнудава́нае	дэнудава́ныя (неадуш.) дэнудава́ных (адуш.)
Т.	дэнудава́ным	дэнудава́най дэнудава́наю	дэнудава́ным	дэнудава́нымі
М.	дэнудава́ным	дэнудава́най	дэнудава́ным	дэнудава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

дэнудацы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэнудацы́йны	дэнудацы́йная	дэнудацы́йнае	дэнудацы́йныя
Р.	дэнудацы́йнага	дэнудацы́йнай дэнудацы́йнае	дэнудацы́йнага	дэнудацы́йных
Д.	дэнудацы́йнаму	дэнудацы́йнай	дэнудацы́йнаму	дэнудацы́йным
В.	дэнудацы́йны (неадуш.) дэнудацы́йнага (адуш.)	дэнудацы́йную	дэнудацы́йнае	дэнудацы́йныя (неадуш.) дэнудацы́йных (адуш.)
Т.	дэнудацы́йным	дэнудацы́йнай дэнудацы́йнаю	дэнудацы́йным	дэнудацы́йнымі
М.	дэнудацы́йным	дэнудацы́йнай	дэнудацы́йным	дэнудацы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэнуда́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэнці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum