за́ўшніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
за́ўшніца |
| Р. |
за́ўшніцы |
| Д. |
за́ўшніцы |
| В. |
за́ўшніцу |
| Т. |
за́ўшніцай за́ўшніцаю |
| М. |
за́ўшніцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
заўю́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заўю́чаны |
заўю́чаная |
заўю́чанае |
заўю́чаныя |
| Р. |
заўю́чанага |
заўю́чанай заўю́чанае |
заўю́чанага |
заўю́чаных |
| Д. |
заўю́чанаму |
заўю́чанай |
заўю́чанаму |
заўю́чаным |
| В. |
заўю́чаны (неадуш.) заўю́чанага (адуш.) |
заўю́чаную |
заўю́чанае |
заўю́чаныя (неадуш.) заўю́чаных (адуш.) |
| Т. |
заўю́чаным |
заўю́чанай заўю́чанаю |
заўю́чаным |
заўю́чанымі |
| М. |
заўю́чаным |
заўю́чанай |
заўю́чаным |
заўю́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
заўю́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заўю́чаны |
заўю́чаная |
заўю́чанае |
заўю́чаныя |
| Р. |
заўю́чанага |
заўю́чанай заўю́чанае |
заўю́чанага |
заўю́чаных |
| Д. |
заўю́чанаму |
заўю́чанай |
заўю́чанаму |
заўю́чаным |
| В. |
заўю́чаны (неадуш.) заўю́чанага (адуш.) |
заўю́чаную |
заўю́чанае |
заўю́чаныя (неадуш.) заўю́чаных (адуш.) |
| Т. |
заўю́чаным |
заўю́чанай заўю́чанаю |
заўю́чаным |
заўю́чанымі |
| М. |
заўю́чаным |
заўю́чанай |
заўю́чаным |
заўю́чаных |
Кароткая форма: заўю́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
заўю́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
заўю́чваецца |
заўю́чваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
заўю́чваўся |
заўю́чваліся |
| ж. |
заўю́чвалася |
| н. |
заўю́чвалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
заўю́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заўю́чваю |
заўю́чваем |
| 2-я ас. |
заўю́чваеш |
заўю́чваеце |
| 3-я ас. |
заўю́чвае |
заўю́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
заўю́чваў |
заўю́чвалі |
| ж. |
заўю́чвала |
| н. |
заўю́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
заўю́чвай |
заўю́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
заўю́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
заўю́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заўю́чу |
заўю́чым |
| 2-я ас. |
заўю́чыш |
заўю́чыце |
| 3-я ас. |
заўю́чыць |
заўю́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
заўю́чыў |
заўю́чылі |
| ж. |
заўю́чыла |
| н. |
заўю́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
заўю́ч |
заўю́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
заўю́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.