Карбо́ванец ’сярэбраны рубель’, укр. карбованець ’рубель’, да карбаваць (гл.).
◎ Карбо́нка ’скарбонка, скрыначка з дзіркай у верхняй накрыўцы, куды кідаюць грошы’ (Бяльк.). Кантамінацыя да скарбонка і карбаваць. Параўн. у спецыфічным значэнні карбованец’ (гл.).
◎ Карбо́ўка ’драўляны зубчасты валік або кольца для ціснення штрыхоў на сырым посудзе’ (Крыв., Вяр.), да карбаваць (гл.).
◎ Карбу́нак. Ужываецца ў праклёне «Каб цябе карбунак задавіў f Акыій! Каб на вас карбунак які напаў» (Янк. Мат.). Гл. карбунец.
◎ Карбуне́ц ’карбункул’ (Суднік, вусн. паведамлю полац.), нерэгулярнае пераўтварэнне ад карбункул з дапамогай прадуктыўнага суфікса ‑ец (∼ак < ъкъ у папярэднім выпадку). Гл. карбункул.
Карбу́нкул ’гнойнае запаленне глыбокіх слаёў скуры’ (ТСБМ), непасрэдна з лац. Carbunculus. Nomen deminutivum ад carbō carbonis ’вугаль’ (carbunculus ’рубін’) або праз польск. пасрэдніцтва (Слаўскі, 2, 70–71).
◎ Карва́ты ’закарузлы, закарэлы’ (Нар. лекс.) < *кара‑ ваты да каравы (гл.).
Карва́ць 1 ’ложак’ (Бяльк.), з краваць (гл.).
Карва́ць 2 ’яловыя палкі, якія перашкаджаюць мядзведзю дабрацца да калоды з пчоламі’ (Рам.). Няясна.
◎ Карвашы́ ’адкладныя нарукаўнікі ў світках часцей за ўсё каляровага сукна’ (КЭС), запазычанне з польск. karwasz, якое з венг. karvas (Брукнер, 221).
Карга́ ’старая’ (ТСБМ), рус. корга ’старуха’. Запазычанне з цюрк. karga (Бернекер, 490).