Карва́ць 1 ’ложак’ (Бяльк.), з краваць (гл.).
Карва́ць 2 ’яловыя палкі, якія перашкаджаюць мядзведзю дабрацца да калоды з пчоламі’ (Рам.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)