Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Клі́мат ’сукупнасць метэаралагічных умоў у залежнасці ад геаграфічных абставін’ (ТСБМ, Яруш.). Праз рус. климат з франц. climat (Фасмер, 2, 250). Параўн., аднак, Шанскі, 2, 8, і 58.

Клімб ’кіёчак для звязвання снапоў’ (З нар. сл.). Гл. кныбель. Фармальнае пераўтварэнне кныбель > клынбэль (гл.) > *клімбель > клімб.

Клі́мкаць ’удараць са звонам (па струнах, па металу)’ (Гарэц., Нік., Няч.). Гукапераймальнае.

Клімо́таць ’паклёпнічаць’ (Нас.). Да клім (гл.).

Клін1 ’завостраны ўнізе і расшыраны ўверсе кусок дрэва або металу, якім расколваюць або заціскаюць што-небудзь’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах.). Укр. клин, рус. клин, ст.-рус. клинъ, балг. клин, макед. клин, серб.-харв. кли̏н, славен. klìn, польск. klin, чэш. klín, славац. klin, в.-луж. klin, н.-луж. klin ’тс’. Прасл. klinъ да kъl‑inъ, якое ад kolti ’калоць’ (Трубачоў, Эт. сл., 10, 46). Гл. калоць.

Клін2 ’устаўка ў адзенні, прарэх, шырынка’ (Сл. паўн.-зах.). Да клін1. Другаснае значэнне ўзнікла на аснове знешняга падабенства часткі адзення да кліна.

Кліндух ’дзікі голуб’ (Бяльк.). Укр. клинтух, климець ’парода галубоў’, рус. клинтух ’дзікі голуб’. Няясна (ЕСУМ, 2, 460).

Клі́нды ’ногі’ (Жыв. сл.). Гл. кленды.

Кліне́ц ’клінападобныя жамерыны з канаплянага семя пасля выціскання алею’ (Нас.). Гл. клін©.

Клі́ніка ’бальнічная ўстанова’ (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову з ням. Klinik (Шанскі, 2, 8, 159).

Клі́ніць ’навучаць, прывучваць, пераконваць’ (клініць да работы) (Сл. паўн.-зах.). Да клін (гл.). Параўн. клінокз.