◎ Кле́мбаць ’ісці кульгаючы’ (ТС). Гл. клембы.
◎ Кле́мбы ’абутак на драўлянай падэшве’ (Мат. Маг.). Гл. клумбы.
◎ Кле́мікі ’тэпці’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. клембы (там жа, 2, 471). Клемікі < клембікі.
◎ Кле́мка 1 ’ўчастак зямлі квадратнай ці прамавугольнай формы ў канцы шнуроў, мізэрны ўчастак зямлі, града’ (Яшк.). Слова, відаць, нямецкага паходжання. Параўн. ням. klamm ’вузкі, цесны’. Непасрэдная крыніца невядомая.
◎ Кле́мка 2 ’божая кароўка’ (Шатал.). Параўн. клемка© (гл.).
◎ Кле́мпа ’павольная (?) жанчына’: «С такою клемпаюніхто не вжэвэ». Параўн. літ. klumpė ’распусніца’ (Сл. паўн.-зах., 474). Параўн., аднак, польск. klępa ’тоўстая неахайная жанчына’, якое можна лічыць непасрэднай крыніцай беларускага слова. Аб польск. klępa гл. Слаўскі, 2, 218–219.
◎ Кле́мша ’той, хто крывіць абутак’ (З нар. сл.). Да *клем‑ бша. Балтызм з рэгулярным словаўтварэннем. Ад літ. klim‑ buoti ’кульгаць’ з ‑ša‑суфіксацыяй.
◎ Кле́ндар ’клышаногі чалавек’ (ТС). Гл. клендаты. Вытворнае на -ар ад прыметніка (Сцяцко, Афікс. наз., 95).
◎ Кленда́ты ’клышаногі’ (ТС, З нар. сл.). Гл. кленды.
◎ Кле́нды ’ногі’ (ТС). Да клембы (гл.) з дысімілятыўным пераўтварэннем. Экспрэсіўны перанос назвы абутку на назву ног. Параўн. клінды (гл.).
◎ Клене́ня ’ляжка’ (Нар. словатв.). Ад *кляндзеня. Гл. кленды.