Клышэ́нь ’нага’ (Жыв. сл.). Да клышавы (гл.).
Клэ ’бакавыя вялікія зубы ў свіней’ (Нар. сл.). Гл. ікал.
Клю́ба 1 ’кіёк для абапірання пры хадзьбе’ (ТС). Гл. клюбы.
Клю́ба 2 ’тоўстая трэска’ (Сл. паўн.-зах., Мядзв., Нар. лекс.). Гл. клюбы.
Клю́ба 3 ’вітка’ (З нар. сл.). Гл. клюбы.
Клю́ба 4 ’прылада для вымярэння таўшчыні цёсу’ (Жд. 2). Гл. клюбы.
Клю́бы ’ціскі’ (Нас., Сл. паўн.-зах., Грыг., Гарэц.). Укр. клюба ’тс’. З польск. kluba ў розных значэннях, у тым ліку ў значэннях, характэрных для беларускіх і ўкраінскіх лексем. Польск. kluba < с.-н.-ням. klobe ’тс’ (Слаўскі, 2, 233–234; ЕСУМ, 2, 467).
Клю́ва ’дзюба’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кляваць.
Клюва́ць ’кляваць’ (Нас.). Гл. кляваць.
Клю́ка 1 ’качарга, гак’ (Касп., Маш., Тарнацкі, Studia). Укр. клюка, рус. клюка, ст.-рус. клюка, серб.-харв. кљу̏ка, славен. kljúka, польск. kluka, чэш. klíka, в.-луж. kluka ’тс’. Лічыцца праславянскім вытворным з ка‑суфіксацыяй (SP, 1, 89). Першасны славянскі дзеяслоў *klʼuti не захаваўся, але верагоднасць яго існавання падтрымлівае літ. kliúti ’чапляцца’. Іншыя індаеўрапейскія паралелі больш далёкая: лац. clāvis ’ключ’, ст.-грэч. κλάίς ’тс’ (гл. Трубачоў, Эт. сл., 10, 56).
Клю́ка 2 ’нос’ (Жыв. сл.). Гл. клюка 1.
◎ Клю́каць 1 ’кляваць, калупаць’ (Нас.). Укр. мюкати, рус. мюкать ’тс’, макед. мука, серб.-харв. кљўцати, славен. kljükati ’тс’. У заходнеславянскіх мовах гэта значэнне прадстаўлена менш паслядоўна. Рэлікты яго можна ўбачыць у кашуб. klukac ’драмаць, кляваць носам’, славац. kťuckaC ’тс’. Параўн. клюкацьг (гл.). Магчыма, кантамінацыя яшчэ пра славянскага перыяду kVuka і klbvati. Менш верагодным з’яўляецца вывядзенне гэтых лексем як вытворных з аднаго кораня (параўн. Трубачоў, Эт. сл., 10, 57).
◎ Клю́каць 2 ’піць хмельныя напіткі’ (Нас.). Укр. мюкати, рус. клюкать ’тс’. У іншых славянскіх мовах гэта значэнне адсутнічае. Да гукапераймальнага klukati/glukati ’булькаць, булькатаць’. Параўн. рус. глюкать, польск. glukać і адпаведныя формы з ^-пачаткам (Слаўскі, 1, 287). Гл., аднак, клюнуць у тым жа значэнні. Відавочна, тут наглядаецца кантамінацыя гукапераймальнага клюкаць / глюкаць і кляваць (магчыма, піць невялікімі порцыямі).
◎ Клю́каць 3 ’драмаць, уткнуўшы нос у што-небудзь’ (Нас.). Гл. клюкаць©.
◎ Клюка́ч ’насач’ (Жыв. сл.). Гл. клюкао.
◎ Клюкі́ ’прыстасаванне, на якім носяць вёдры’ (ДАБМ). Гл. клюка©.⇉'