Verbum

◎ Кле́йміць ’клеймаваць’ (Мат. Гом.). Гл. кляйміць.

◎ Кле́йна ’плыт, даўжыня якога раўняецца даўжыні сплаўляемага дрэва’ (Бір.). Гл. клейня.

Клейно́ды ’каштоўнасці; знакі ўлады’ (Др.-Падб.). Укр. клейноды ’тс’. Ст.-бел. клейнот ’каштоўнасць; герб’ (з 1495 г.) < польск. klejnot < с.-в.-ням. kleinôt (Булыка, Запазыч., 156; ЕСУМ, 2, 457).

Кле́йня ’плыт, звяно плыта’ (Нар. сл., З нар. сл., Янк. I, Сл. паўн.-зах.). Няясна.

Клек: «З костачак клек пацячэ» (Сержп.). Гл. клёк ₂.

Клекану́ць ’прапасці’ (Фед. Рук.). Гл. клекнуць.

Клеката́ць ’крычаць падобна некаторым птушкам’, ’бурліць, кіпець, булькаць’ (ТСБМ, Сержп. Грам., ТС, Мат. Гом.), ’смяяцца’ (Нар. лекс.). Гл. клакатаць.

◎ *Кле́кнуць, кле́кнуты ’схіляцца’ (Выг.). Гл. клякаць.

◎ Кле́ктаць кл́екты ’пакрываць сценкі вулея воскам’ (Анох.). Гл. клёк ₂.

◎ Клемба́ты ’клышаногі’ (ТС). Гл. клембы.