Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

упа́д: да ўпа́ду разг. до упа́ду (упа́да)

упадаба́ны понра́вившийся, пригляну́вшийся

упадаба́цца сов., разг.

1. прийти́сь по вку́су, понра́виться;

яму́ ве́льмі ўпадаба́лася прагу́лка па ле́се — ему́ о́чень понра́вилась прогу́лка по́ лесу;

2. понра́виться; полюби́ться; пригляну́ться

упадаба́ць (каго, што) сов., разг., чаще переводится гл. понра́виться или выражением прийти́сь по вку́су в конструкции с дат. субъекта, а также гл. полюби́ть;

ён ~ба́ў дзяўчы́ну — ему́ понра́вилась де́вушка; он полюби́л де́вушку

упа́дак, -дку м.

1. в разн. знач. упа́док;

у. прыро́сту насе́льніцтва — упа́док приро́ста населе́ния;

у. сіл — упа́док сил;

2. обл. убы́ток; уро́н;

ма́еш ста́так, му́сіш мець і ўпа́дакпосл. в хозя́йстве не без уро́на

упада́нне ср. впаде́ние; см. упада́ць 2

упада́ць несов.

1. (редко) па́дать;

2. впада́ть; см. упа́сці 2;

3. (о реке) впада́ть;

Бярэ́зіна ўпада́е ў Днепр — Березина́ впада́ет в Днепр;

4. разг. уха́живать, приударя́ть;

у. за дзяўчы́наю — уха́живать (приударя́ть) за де́вушкой

упа́дачнасць ж. упа́дочность

упа́дачнік м., в разн. знач. упа́дочник

упа́дачны в разн. знач. упа́дочный