уе́дліва нареч.
1. въе́дливо, въе́дчиво; е́дко;
2. въе́дливо, дото́шно
уе́длівасць ж.
1. въе́дливость, въе́дчивость; е́дкость;
2. въе́дливость, въе́дчивость, дото́шность
уе́длівы
1. въе́дливый, въе́дчивый; е́дкий;
у. пах — въе́дливый (въе́дчивый, е́дкий) за́пах;
~вая фа́рба — въе́дливая (е́дкая) кра́ска;
2. въе́дливый, въе́дчивый, дото́шный;
у. хара́ктар — въе́дливый (дото́шный) хара́ктер
уе́жна: хоць не ўе́жна, дык уле́жна погов. хоть не сы́тно, да споко́йно
уе́зд м.
1. род. уе́зду (действие) въезд;
на ра́ніцу прызна́чаны ўезд у го́рад — у́тром назна́чен въезд в го́род;
2. род. уе́зда (место, по которому въезжают куда-л.) въезд;
прыго́жы ўезд — краси́вый въезд
уе́зджаны разг.
1. уе́зженный; ука́танный;
2. уе́зженный, зае́зженный;
1, 2 см. уе́здзіць
уе́зджвацца несов., возвр., страд., разг. уе́зживаться; см. уе́здзіцца, уе́зджваць
уе́зджваць несов., разг. (утрамбовывать) уе́зживать; ука́тывать
уе́здзіцца сов., разг. (утрамбоваться) уе́здиться; уката́ться;
даро́га ўе́здзілася — доро́га уе́здилась (уката́лась)
уе́здзіць сов., разг.
1. (утрамбовать) уе́здить; уката́ть;
у. даро́гу — уе́здить (уката́ть) доро́гу;
2. (измучить ездой) уе́здить, зае́здить;
у. каня́ — уе́здить (зае́здить) ло́шадь