Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

налу́плены I

1. на́дранный;

2. разг. на́рванный;

1, 2 см. налупі́ць I

налу́плены II разг. налу́пленный, взду́тый; см. налупі́ць II

налу́пліваць несов.

1. надира́ть;

2. нарыва́ть; см. налупі́ць I

налупцава́ць сов., разг. вы́сечь, вы́пороть, вы́драть

налу́скаць сов. (орехов и т.п.) нащёлкать, налу́згать

налу́скваць несов. (орехов и т.п.) нащёлкивать, налу́згивать

налуча́цца несов., разг.

1. встреча́ться;

2. (каму, чаму, з кім, чым і без дап.) случа́ться (с кем, чем и без доп.);

1, 2 см. налучы́цца

налуча́ць несов., разг.

1. напада́ть, натыка́ться, ната́лкиваться, набреда́ть;

2. настига́ть, застига́ть;

3. (каго, што) случа́ться (с кем, чем);

1-3 см. налучы́ць

налучы́цца сов., разг.

1. встре́титься;

у ле́се нам налучы́ўся воўк — в лесу́ нам встре́тился волк;

2. (каму, чаму, з кім, чым і без дап.) случи́ться (с кем, чем и без доп.);

хто баі́цца, таму́ ўсё мо́жа н.погов. кто бои́тся, с тем всё мо́жет случи́ться

налучы́ць сов., разг.

1. напа́сть, наткну́ться, натолкну́ться, набрести́;

н. на во́ўчую я́му — напа́сть (натолкну́ться, набрести́) на во́лчью я́му;

2. насти́гнуть, насти́чь; засти́чь, засти́гнуть;

3. (каго, што) случи́ться (с кем, чем);

яго́ы́ла бяда́ — с ним случи́лась беда́

налу́шчаны налущённый, очи́щенный; см. налу́шчыць 1