налуча́ць несов., разг.

1. напада́ть, натыка́ться, ната́лкиваться, набреда́ть;

2. настига́ть, застига́ть;

3. (каго, што) случа́ться (с кем, чем);

1-3 см. налучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)