налучы́ць
1. напа́сть, наткну́ться, натолкну́ться, набрести́;
2. насти́гнуть, насти́чь; засти́чь, засти́гнуть;
3. (каго, што) случи́ться (с кем, чем);
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
налучы́ць
1. напа́сть, наткну́ться, натолкну́ться, набрести́;
2. насти́гнуть, насти́чь; засти́чь, засти́гнуть;
3. (каго, што) случи́ться (с кем, чем);
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)