Verbum

рвану́цца разм stürzen, lósbrechen* vi (s), lósstürmen аддз vi (s), lósstürzen аддз vi (s)

рвану́ць разм héftig réißen*; zíehen* vt, vi (an D);

рвану́ць за валасы́ an den Háaren zíehen*

рва́ны geríssen; ábgerissen;

◊ рва́ная сві́тка не ро́біць бры́дка ≅ Ármut ist kéine Sünde [Schánde]

рва́цтва н разм Ráffgier f -

рва́цца

1. réißen* vi (s), zerréißen* vi (s); verschléißen* vi (зношвацца);

2. (пра бомбу) explodíeren* vi (s);

3. (імкнуцца) auf etw. (A) brénnen*; begíerig sein (да чаго-н nach D, auf A);

◊ дзе ко́ратка [то́нка];

там і рве́цца wo es dünn ist, da reißt’s

рваць​^I

1. réißen* vt; ábreißen* vt (адрываць); áusreißen* vt (вырываць); (áb)pflücken vt (зрываць);

рваць кве́ткі Blúmen pflücken;

рваць на сабе́ во́пратку sich (D) die Kléider vom Léibe réißen*;

2. (на кавалкі) zerréißen* vt;

3. (стасункі і г. д) ábbrechen* vt, bréchen* vi (з кім-н mit D);

◊ рваць на сабе́ валасы sich (D) die Háare (áus)ráufen;

рваць зу́бы Zähne zíehen*

рваць​^II безас разм (ванітаваць):

яго́ рве er erbrícht (sich), er übergíbt sich, er bricht