ку́ча
1. Háufen
ку́ч сне́гу Schnéehaufen
мурашы́ная ку́ч Ámeisenhaufen
збіра́ць у ку́чу áufhäufen
2.
ку́ч наві́н jéde Ménge [éine Ménge] Néuigkeiten;
◊ валі́ць усё ў адну́ ку́чу
ку́ча
1. Háufen
ку́ч сне́гу Schnéehaufen
мурашы́ная ку́ч Ámeisenhaufen
збіра́ць у ку́чу áufhäufen
2.
ку́ч наві́н jéde Ménge [éine Ménge] Néuigkeiten;
◊ валі́ць усё ў адну́ ку́чу
кучара́васць
кучара́віцца sich kräuseln, sich lócken (пра валасы); sich wéllen
кучара́вы lóckig, gekräuselt; gelóckt, kraus (пра валасы); kráushaarig, kráusköpfig (пра чалавека)
ку́чары
ку́чка
ку́чма
1. (пра валасы) Háarschopf
2. (футравая шапка, папаха) Pélzmütze
ку́чны dicht, eng nebeneinánder
кучо́мка
куш
1.
2.
ла́дны куш ein gehöriger Bátzen