Verbum

resilience

n.

1) пру́гкасьць, гну́ткасьць, элясты́чнасьць f.

Rubber has resilience — Гу́ма ма́е пру́гкасьць

2) здо́льнасьць ху́тка перамага́ць прыгне́чаны настро́й; жыцьцяра́даснасьць f.

resilient

adj.

1) пру́гкі, пру́ткі, элясты́чны

resilient steel — пру́гкая сталь

2) жыцьцяра́дасны, мо́цны ду́хам

a resilient nature that throws off trouble — мо́цная ду́хам нату́ра, што перамага́е няго́ды

resin

n.

1) жыві́ца, смала́ f.

2) шту́чная смала́

resinous

adj.

жыві́чны; смо́льны, смалі́сты

resist

v.i.

1) не паддава́цца

The window resisted his efforts to open it — Акно́ не паддало́ся яго́ным намага́ньням адчыні́ць яго́

2) супраці́віцца

Do not resist — Не супраці́ўся

3) стры́мвацца

I could not resist laughing — Я ня мог стрыма́цца ад сьме́ху

4) супрацьстая́ць, вытры́мваць на́ціск чаго́, не паддава́цца

to resist disease — не паддава́цца хваро́бе

resistance

n.

1) супраці́ў -ву m.

The bank clerk made no resistance to the robbers — Ба́нкавы слу́жачы не супрацівіўся рабаўніка́м

2) усто́йлівасьць, супраціўля́льнасьць f., імунітэ́т -у m.

She has little resistance to germs and so is often ill — Яна́ ма́е слабы́ імунітэ́т да бактэ́рыяў і ча́ста хварэ́е

3) супраці́ў -ву m., супраціўле́ньне n.

to follow the line of least resistance — ісьці́ па лі́ніі найме́ншага супраці́ву

4) Electr. супраціўле́ньне n.

Copper has a low resistance — Медзь ма́е мало́е супраціўле́ньне

resistance coil

рэаста́т -а m.

resistant

adj.

1) іму́нны

2) усто́йлівы

resistible

adj.

яко́му мо́жна супраці́віцца

resistless

adj.

несупраціўля́льны

resistless impulse — неадо́льны і́мпульс