Сма́га 1 ‘моцнае жаданне піць’, ‘недахоп вільгаці, суша, спёка’ (
Сма́га 2, смага́ ‘налёт пылу, копаці’ (
Сма́га 3 ‘гора, бяда’, сма́гнуць ‘гараваць, бедаваць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сма́га 1 ‘моцнае жаданне піць’, ‘недахоп вільгаці, суша, спёка’ (
Сма́га 2, смага́ ‘налёт пылу, копаці’ (
Сма́га 3 ‘гора, бяда’, сма́гнуць ‘гараваць, бедаваць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сон 1 ‘спанне’, ‘тое, што сніцца’ (
Сон 2 ‘травяністая расліна з вялікімі ліловымі кветкамі-званкамі, якая цвіце рана ўвесну’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сцягно́ 1 ’частка нагі ад клуба да калена’, ’бядровая частка тушы, кумпяк’ (
*Сцягно́ 2, сцегно́, сцёгно́ ’верхняя або ніжняя палачка ў ніце’ (
Сцягно́ 3 ’старадаўняя страва, прыгатаваная з мукі і канаплянага малака’: u posnyja dni varyła sabie ściahnó (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сцяна́ 1 ’вертыкальная частка будынка’, ’высокая агароджа з камення’, ’стромкая бакавая паверхня’ (
Сцяна́ 2 ’мяжа ў выглядзе дарогі, якая раздзяляе розныя палі’ (
Сцяна́ 3 ’частка асновы пры тканні’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тараба́ніць 1 ’моцна стукаць, утвараючы шум, грукат’ (
Тараба́ніць 2 ’несці цяжкае, вялікае, грузнае’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́ня ’ўчастак вадаёма, прызначаны для лоўлі рыбы закідным невадам’, ’адзін закід невада, а таксама ўлоў ад аднаго закіду’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Траві́ць 1 ’засвойваць у працэсе стрававання, ператраўліваць’ (
Траві́ць 2 ’таптаць лугі, з’ядаць пасевы; рабіць патраву’ (
Траві́ць 3 ’паволі, патроху адпускаць ліну, снасць, аслабляючы нацяжэнне’ (
Траві́ць 4 пытраві́ць палоску ’апрацоўваць зямлю плугам трэці раз, пасля баранавання’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́ліць ‘вадзіць у гульні ў хованкі’: у хованкі гулялі, адзін ту́ліць, а ўсе хаваліса (
Тулі́ць ‘прыхіляць, гарнуць да сябе з ласкай, пяшчотай, шчыльна прыціскаць, гладзіць, прытульваць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ты́дзень (ты́дзянь, ты́дзінь) ‘частка месяца, сямідзённы тэрмін’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скамаро́х 1 ‘у Старажытнай Русі і ў пазнейшым часе — вандроўны акцёр’ (
Скамаро́х 2 ‘гаркушка, гальян звычайны, Phoxinus phoxinus (L.)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)