Verbum

ост, ‑у, М осце, м.

Спец.

1. Усход, усходні напрамак.

2. Усходні вецер.

[Ням. Ost.]

остго́ты, ‑аў.

Усходняя частка германскага племені готаў. Кароль остготаў.

остго́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да остготаў.

о́ступам, прысл.

Абл. Цесна абступіўшы; вакол. Мы оступам стаялі каля гэтага растрыбушанага воза. Чорны.