Verbum

кмен і кмін, ‑у, м.

1. Двух- або шматгадовая травяністая расліна сямейства парасонавых з прамым, разгалінаваным уверсе сцяблом і белымі або ружовымі кветкамі.

2. зб. Пахучае насенне гэтай расліны, якое змяшчае эфірны алей (скарыстоўваецца пераважна як прыправа). Хлеб з кменам. □ А закусь! Што тут за вяндліна! А паляндвіца, а той сыр? Адна смятана ў ім.. Ды кропкі чорненькія кміну. Колас.

кме́нны і кмі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кмену, кміну. Кменнае насенне. Кмінны пах. // Прыгатаваны з кменам, кмінам. Кменны хлеб. Кмінная гарэлка.

кмін,

гл. кмен.

кмі́нны,

гл. кменны.