Verbum

бяс..., прыстаўка (гл. бес...).

Ужываецца замест «бес...» у першым складзе перад націскам, напрыклад: бяссонніца, бясхмар’е.

бясе́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Збор гасцей з пачастункам. Ды краска бяседа не ўзорамі, А ласкавымі прыгаворамі; Не ядвабнымі абрусамі, А ласкавымі прымусамі. Багдановіч. Сталы на бяседы ў Сцешыцах людзі заўсёды пазычалі адзін у аднаго. Пташнікаў. // зб. Удзельнікі пачастунку. Спявала ўжо ўся бяседа. Нават я, хоць мне, як той казаў, яшчэ ў дзяцінстве вол наступіў на вуха, і я быў глухі да мелодый. Сабаленка.

бясе́днік, ‑а, м.

Разм. Удзельнік бяседы. Бяседнікі ядуць і стравы хваляць. Якімовіч.

бясе́дны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да бяседы. Бяседны стол. Бяседны шум.

бяска́рнасць, ‑і, ж.

Стан бяскарнага.

бяска́рны, ‑ая, ‑ае.

Які застаўся без пакарання, не пакараны. Бяскарны ўчынак.

бяскве́ткавыя, ‑ых.

Расліны, у якіх не бывае кветак і насення і якія размнажаюцца спорамі; споравыя.

бяскла́савасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бяскласавага. У процілегласць буржуазным нацыяналістам — апалагетам бяскласавасці і беспартыйнасці — Купала паслядоўна праводзіў у сваёй творчасці прынцып рэвалюцыйна-дэмакратычнай партыйнасці. Івашын.

бяскла́савы, ‑ая, ‑ае.

Які не падзяляецца на грамадскія класы, не мае класаў. Бяскласавае камуністычнае грамадства.

бяско́лернасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бясколернага; адсутнасць колераў.