Verbum

ушчэ́рбны, ‑ая, ‑ае.

Які ўбывае, знаходзіцца на ўшчэрбе (пра месяц).

ушыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ушываць — ушыць.

ушыва́цца ​¹, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ушыцца ​¹.

2. Зал. да ушываць.

ушыва́цца ​², ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да ушыцца ​².

ушыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ушыць.

ушы́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўшыўкі, звязаны з ушыўкай.

ушы́р, прысл.

Тое, што і ушыркі. Светлай раніцаю восень Упрыгожана сягоння — Сінь на небе, Рунь на полі Зелянее ушыр і ўдоўж. Броўка. Жытні палетак цягнуўся на цэлыя вёрсты ўдаўжкі і ўшыр. Гартны.

ушыркі́, прысл.

На шырокую адлегласць; у шырыню. А за балотамі, якія цягнуліся ўшыркі вярсты тры, пачыналіся непраходныя лясы князя Радзівіла. Чарот. Ад жылога гарадка вытворчую базу аддзяляе векавы бор, што працягнуўся на пяць кіламетраў ўшыркі. Грахоўскі.

ушы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ушыць.

ушы́ўка, ‑і, ДМ ушыўцы; Р мн. ушывак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ушыць.

2. Тое, што ўшыта; устаўка.

ушыўны́, ‑ая, ‑ое.

Ушыты ў што‑н., прызначаны для ўшывання ў што‑н. Ушыўныя кішэні.