мні́цельны, ‑ая, ‑ае.
Які бачыць небяспеку, непрыемнасць там, дзе іх няма; недаверлівы, беспрычынна падазроны. [Наталля:] Вы страшэнна мніцельны і выдумляеце сабе ўсялякія страхі. Крапіва.
мні́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Уст. Манашка.
мно́га, прысл.
1. У вялікай колькасці, у вялікай ступені; не мала. Лес быў вялікі і глухі, зверыны рознай ды птаства многа вадзілася. Чарнышэвіч. Гэты вечар даў многа спакою Марыне Паўлаўне. Зарэцкі. // (пры выш. ст. і з прыназ. «на»). Значна, у значнай ступені. Многа больш. На многа раней. □ На многа вёрст былі відаць з гары Адсюль палі жытоў і канюшыны. З. Астапенка.
2. Больш, чым патрэбна; лішне. Так ужо многа даставалася беднаму Цімошку з-за гэтага чорнага быка. Пападала яму ад чужых, пападала і ад сваіх. Колас.
•••
Ні многа ні мала — якраз столькі, роўна столькі (звычайна пра вялікую колькасць чаго‑н.).
многа... (а таксама мнага...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «многа», напрыклад: многакватэрны, многаматорны, многаметровы.
многаабяца́ючы, ‑ая, ‑ае.
1. Які падае вялікія надзеі. Многаабяцаючы вучоны.
2. перан. У якім заключаецца намёк на што‑н., абяцанне чаго‑н. Многаабяцаючая назва кнігі.
многаакто́вы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які складаецца з некалькіх актаў. Многаактовая п’еса.
многааперацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які патрабуе для свайго выканання многіх аперацый. // Які выконвае многія аперацыі. Многааперацыйны станок.
многабако́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць і якасць многабаковага. Многабаковасць інтарэсаў.