ашмо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Тое, што і абшморгаць.
ашмо́ргвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да ашморгваць.
ашмо́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ашморгаць.
ашмо́ткі, ‑аў; адз. ашмотак, ‑тка, м.
Тое, што і ашмоцце. Белы туман кудлатымі ашмоткамі вісеў над сінявай вадою. Савіцкі. Пасля паўдня, прагнаўшы коз у поле, Іваніха з ашмоткам лейцаў цераз плячо ішла па дровы. Кудравец.
ашмо́цце, ‑я, н., зб.
Разм. Падранае адзенне, паношаны абутак; абрыўкі, шматкі чаго‑н. На нарах, апрача паперы і фарбы, былі звалены старыя кажухі і ашмоцце мышастых нямецкіх шынялёў. Паслядовіч.
аштрафава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аштрафаваць.
аштрафава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., каго.
Накласці штраф на каго‑н. [Аб’ездчык] лаяўся і крычаў, што аштрафуе нас [сям’ю Шуканоў], бо нам выпісана два кубаметры, а нарыхтавалі мы ўдвая больш.. Савіцкі.
ашу́г, ‑а, м.
Народны пясняр у каўказскіх народаў.
ашу́ка, ‑і, ж.
Абл. Падман, хлусня, ашуканства. Як паглядзеў, Жахнуўся ён: — Што гэта за ашука? Броўка.
ашука́нец, ‑нца, м.
Той, хто ашукаў або ашуквае; махляр. Дзед спалохаўся і не адразу паверыў, хоць хлопцы і не падобныя былі па ашуканцаў. Васілевіч.