ашвартава́цца, ‑туецца; зак.
Спец. Замацавацца тросамі (швартовамі) каля прычала; стаць на прычал (пра судна).
ашвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Спец. Замацаваць (судна) тросамі (швартовамі) на стаянцы каля прычала або каля другога судна.
ашкле́лы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і ашклянелы. Павярнуў чалавека тварам да сябе. Нерухомыя, ашклелыя вочы бліснулі ў святле месяца страшнай таямнічасцю і як бы ў нечым мяне папікнулі. Сачанка.
ашкле́ць, ‑ее; зак.
Тое, што і ашклянець. Нерухомае возера-старыца нібы застыла, ашклела, люстра яго з незвычайнай яскравасцю адбівала такія ж нерухомыя хмары і дубы. Шамякін.
ашклёны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашкліць.
ашклі́ць, ашклю, ашкліш, ашкліць; ашкліце; зак., што.
Уставіць шкло; зашкліць.
ашкляне́лы, ‑ае.
Які стаў падобны на шкло; застылы (пра вочы). Ашклянелыя вочы забітых пазіралі безнадзейнасцю смерці ў далёкае неба. Лынькоў.
ашкляне́ць, ‑ее.
Стаць падобным на шкло; застыць (пра вочы). І раптам Сярожкавы вочы ажно ашклянелі ад здзіўлення. Васілёнак.
ашлакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Спец. Ператварыць у шлак.
ашмаргну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.
Аднакр. да абшоргаць.