ашалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.
Тое, што і шалёўка.
ашало́мленасць, ‑і, ж.
Уласцівасць ашаломленага.
ашало́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаламіць.
2. у знач. прым. Збянтэжаны, разгублены. Рая ўзяла з буфета вафлю, здзіўлена, пільна паглядзела на ашаломленага бацьку. Карпаў.
ашальмава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашальмаваць.
ашальмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., каго.
Разм.
1. Беспадстаўна аб’явіць нягоднікам, шэльмай; зняславіць каго‑н. [Лабановіч:] — Не, брат Янка, нельга доўга заставацца на адным месцы, бо яно цябе заесць і ашальмуе. Няхай жыве вандроўніцтва! Колас.
2. Ашукаць, падмануць.
ашалява́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаляваць.
2. у знач. прым. Абабіты шалёўкай. Хаты былі далекавата адна ад адной, сям-там ашаляваныя, з пафарбаванымі аканіцамі. Пальчэўскі.
ашалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
Тое, што і абшаляваць.
ашатрава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашатраваць.
ашатрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Абадраць, ачысціць зерне пераважна перад млівам. — А хто пшаніцу прывёз? — спытаў стары, паказаўшыся з дзвярэй млына. — Я! — спалохана войкнула жанчына і нават саскочыла з воза. — Я, дзядзечка. Ашатраваць. На каравай. Брыль.
ашвартава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашвартаваць.