Verbum

ацярэ́блівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да. ацярэбліваць.

ацярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ацерабіць.

ацячы́, ацяку, ацячэш, ацячэ; ацячом, ацечаце, ацякуць; пр. ацёк, ацякла, ацякло; зак.

1. Апухнуць ад лішку вадкасці ў тканках. // Анямець ад парушэння кровазвароту (пра часткі цела); зацячы. Ад доўгага сядзення ацяклі, замлелі ногі. Гамолка.

2. Сцячы з чаго‑н. мокрага (пра вадкасць). Мокрая адзежа ацякла і правяла. Чорны.

ача́г, ‑а, м.

1. Прыстасаванне, дзе распальваюць і падтрымліваюць агонь. Над ачагом вісеў чайнік. Бяганская.

2. Сімвал роднага дому, сям’і. Сямейны ачаг. □ Дзіўнае, аднак, стварэнне чалавек. То падымаецца высока ў паднябессе, то апускаецца на зямлю, да роднага ачага, удыхаючы яго салодкі пах. Асіпенка.

3. Месца, цэнтр распаўсюджання чаго‑н. Ачаг пажару, вайны, хваробы. Ачагі землетрасення.

ачаго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ачага (у 1 знач.).

ачалаве́чанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. ачалавечыцца.

ачалаве́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ачалавечыць.

ачалаве́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачалавечвацца — ачалавечыцца.

ачалаве́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ачалавечыцца.

2. Зал. да ачалавечваць.

ачалаве́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ачалавечыць.