Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

ацвярдзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў цвёрдым; зацвярдзелы. Ацвярдзелая смала.

ацвярдзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ацвярдзець.

ацвярдзе́ць, ‑ее; зак.

1. Перайсці з вадкага стану ў цвёрды; зацвярдзець. // Зрабіцца цвярдзейшым; пацвярдзець.

2. Спец. Зрабіцца цвёрдым (пра зычныя гукі).

ацвяро́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ацверазіць.

ацвяро́зець,

гл. ацверазець.

ацвяро́зіцца,

гл. ацверазіцца.

ацвяро́зіць,

гл. ацверазіць.

аце́пванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацепваць, ацепвацца.

аце́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Патрэсваючы на сабе адзенне, вызваляцца ад чаго‑н. (снегу, пылу і пад.); атрасацца.

2. Зал. да ацепваць.

аце́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Разм. Трасучы, выдаляць што‑н. (снег, пыл і пад.); атрасаць.