ахіле́саў, ‑ава.
У выразе: ахілесава пята гл. пята.
[Паводле імя міфічнага грэчаскага героя Ахілеса.]
ахілі́ць, ахілю, ахіліш, ахіліць; зак., каго-што.
Тое, што і ахінуць.
ахіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да ахіліць.
ахіна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. ахінаць — ахінуць (у 1 знач.).
ахіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да ахінуцца.
2. Зал. да ахінаць.
ахіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ахінуць.
ахіне́я, ‑і, ж.
Разм. Глупства, бязглуздзіца.
•••
Несці ахінею гл. несці.
ахінёны і ахіну́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ахінуць.
ахіну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
1. Атуліцца, ахутацца чым‑н. Маладзіца, убачыўшы старшыню, ахінулася хусткай і таропка шмыганула ў хату. Навуменка.
2. перан. Агарнуцца, накрыцца. Шырачэзнымі лістамі Ахінуліся кусты. Глебка. Сосны шумяць, Ахінуліся сосны журбою. Хведаровіч.
ахіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
1. Атуліць, ахутаць. Касынкай ахінуўшы плечы, Ідзе па вуліцы яна! Гаўрусёў.
2. перан. Агарнуць, авеяць. Новыя думкі і настроі ахінулі маладога настаўніка. Колас. Не ўспомніць нельга грозных дзён мінулых З партызанскіх вогнішчаў, і тых, Чые курганы слава ахінула. Танк. // Стварыць абставіны; агарнуць, акружыць. Ахінуць ласкай.