Verbum

аўто́, нескл., н.

Разм. Тое, што і аўтамабіль. Легкавое аўто. Караван аўто.

аўто́бус, ‑а, м.

Мнагамесны пасажырскі аўтамабіль.

[Ням. Autobus.]

аўто́бусны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аўтобуса. Аўтобусны прыпынак. Аўтобусны рух.

аўто́граф, ‑а, м.

Тэкст твора, напісаны рукой аўтара; аўтарскі рукапіс. Аўтограф паэмы «Бандароўна». // Уласнаручны подпіс, надпіс. Аўтограф Якуба Коласа.

[Грэч. autos — сам і grapho — пішу.]

аўто́л, ‑у, м.

Нафтавае масла для змазкі аўтамабільных і трактарных рухавікоў.

[Складанаскарочанае слова: аўт(амабіль) і лац. ol(eum) — алей.]

аўто́рак, ‑рка, м.

Другі дзень тыдня.

аўто́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўторка.

аўтса́йдэр, ‑а, м.

Каманда ці спартсмен, якія займаюць апошняе месца ў спаборніцтва.

[Англ. outsider.]

аўтэ́нтык, ‑а, м.

Кніжн. Сапраўдная рэч, арыгінал, не копія.

аўтэнты́чнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць аўтэнтычнага; сапраўднасць.