Verbum

а́ўтар, ‑а, м.

Стваральнік літаратурнага або іншага мастацкага твора, навуковай працы, праекта і пад. Аўтар рамана. Аўтар гіпотэзы. Аўтар сімфоніі.

[Лац. autor.]

аўтара́лі, нескл., н.

Спец. Спартыўныя спаборніцтвы на спецыяльна падрыхтаваных аўтамабілях або матацыклах па пэўнаму графіку руху і вызначанаму маршруту.

[Ад аўта і англ. rally — злёт.]

аўтаралі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Спартсмен, які спецыялізуецца па аўтаралі; удзельнік аўтаралі.

аўтарамо́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рамонту аўтамабіляў, прызначаны для яго. Аўтарамонтныя майстэрні.

аўтаркі́я, ‑і, ж.

1. Эканамічная палітыка гаспадарчага адасаблення краіны.

2. У філасофіі стоікаў — самазадаволенасць як ідэал дабрачыннасці чалавека.

[Грэч. autarkeia — самадастатковасць, самазадаволенасць.]

а́ўтарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўтара, належыць яму. Аўтарскі тэкст. Аўтарская задума. Аўтарскае права.

•••

Аўтарскі аркуш гл. аркуш.

а́ўтарства, ‑а, н.

Прыналежнасць твора аўтару. Як адно з першых заканамерна ўзнікае.. пытанне адносна аўтарства ілюстрацый і аздоб, якія падалі выданням Скарыны такі высокі мастацкі ўзровень. Ліс.

аўтару́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ручка для пісання, у якой чарніла аўтаматычна падаецца да пяра.

аўтарызава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аўтарызаваць.

аўтарызава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да аўтарызаваць.