Verbum

а́тамны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атама. Атамная энергія. Атамны век. Атамная маса. Атамнае ядро. // Які адносіцца да выкарыстання атамнай энергіі. Атамная электрастанцыя. Атамная фізіка. Атамны ледакол. Атамны рэактар. Атамная вайна, зброя, бомба.

а́тамшчык, ‑а, м.

Прыхільнік выкарыстання атамнай бомбы.

атана́льнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць у музыцы падавай асновы з яе найбольш важнай якасцю — прыцягненнем гукаў да ладавага цэнтра.

атана́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атанальнасці.

атані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атаніі.

атані́я, ‑і, ж.

Аслабленне пругкасці і эластычнасці тканак арганізма; вяласць, слабасць тканак і мускулаў.

[Грэч. atonia — расслабленасць, вяласць.]

ата́ра, ‑ы, ж.

Вялікі гурт авечак; чарада.

атарапе́ласць, ‑і, ж.

Стан атарапелага.

атарапе́лы, ‑ая, ‑ае.

Збянтэжаны, разгублены. // Які выяўляе збянтэжанасць, разгубленасць. Атарапелы выгляд.

атарапе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Прыйсці ў замяшанне, разгубіцца ад нечаканасці, спалоху. У зале засмяяліся. Тодар атарапеў ад нечаканасці і абразы. Крапіва. Дыхнула полымем яму аж у самы твар. Выжлятнік закашляўся, адскочыў быў, атарапеў. Пташнікаў.