Verbum

двуру́шніцтва, ‑а, н.

Паводзіны, дзейнасць двурушніка. Палітычнае двурушніцтва.

двуру́шнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Паводзіць сябе як двурушнік.

двух...,

гл. дву...

двухакто́вы і двуха́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з двух актаў (пра п’есу). Двухактовая камедыя.

двухаршы́нны, ‑ая, ‑ае.

Памерам, працягласцю ў два аршыны. Двухаршынная шырыня.

двуха́тамны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з двух атамаў. Двухатамныя малекулы.

двухбако́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае два бакі; які адбываецца, распаўсюджваецца на два бакі чаго‑н. Двухбаковы вулічны рух. □ Пятро прастудзіўся і захварэў на двухбаковае запаленне лёгкіх. Шамякін. // З абодвума правымі бакамі (пра тканіну). Двухбаковы драп.

2. Абавязковы для абодвух бакоў; узаемны. Двухбаковае пагадненне. Двухбаковыя абавязацельствы. // Які дзейнічае ў абодва бакі. Двухбаковая радыёсувязь.

двухбо́р’е, ‑я, н.

Тое, што і дваяборства.

двухбо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Які мае два барты з гузікамі на кожным (пра адзенне). Двухбортны касцюм.

двухвантро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Сумчаты пацук; апосум.