Verbum

астэа...,

Першая частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам «косць» і «касцявы», напрыклад: астэасклероз, астэалогія, астэаміэліт.

астэалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да астэалогіі.

астэало́гія, ‑і, ж.

Раздзел анатоміі, які вывучае форму і структуру касцей.

[Ад грэч. osteon — косць і logos — вучэнне.]

астэаміэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне касцявога мозгу, якое звычайна пашыраецца на ўсе слаі косці.

[Ад грэч. osteon — косць і myelos — мозг.]

астэасклеро́з, ‑у, м.

Спец. Хваравітае ўшчыльненне косці.

[Н.-лац. osteosclerosis.]

астэатамі́я, ‑і, ж.

Спец. Аперацыя рассячэння косці з мэтай выпраўлення яе або падаўжэння.

[Ад грэч. osteon — косць і tome — рэзанне.]

астэ́нік, ‑а, м.

1. Чалавек, будове цела якога характэрны высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар.

2. Чалавек, які пакутуе ад астэніі.

астэні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да астэніі.

астэні́я, ‑і, ж.

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

[Ад грэч. astheneia.]

астэо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне астэалогіі.