астро́жнік, ‑а, м.
Уст. Той, хто пасаджаны ў астрог (у 1 знач.); арыштант. А ў Лукішках, у Картуз-Бярозе, у пастарунках ды ў падзямеллях звіняць ланцугамі астрожнікі, паміраюць тыя людзі, якія сваю долю гукалі з усходу, якія ленінскую праўду сеялі ў сэрцах заняволеных людзей. Бялевіч. // Астрожны наглядчык.
астро́жны, ‑ая, ‑ае.
Уст.
1. Які мае адносіны да астрога. Астрожны рэжым.
2. у знач. наз. астро́жны, ‑ага, м. Тое, што і астрожнік.
астро́лаг, ‑а, м.
Той, хто займаецца астралогіяй.
аструга́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад астругаць.
аструга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і абстругаць.
астру́гванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. астругваць — астругаць.
астру́гвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да астругваць.
астру́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да астругаць.
астрыга́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. астрыгаць — астрыгчы і астрыгацца — астрыгчыся.