асіміляцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які асімілюе, прыводзіць да асіміляцыі. Асіміляцыйны працэс.
асіміля́цыя, ‑і, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. асіміляваць (у 1 знач.) і стан паводле знач. дзеясл. асімілявацца; прыпадабненне.
2. Спец. Працэс засваення расліннымі і жывёльнымі арганізмамі знешніх пажыўных рэчываў.
[Лац. assimilatio.]
асі́на, ‑ы, ж.
1. Лісцевае дрэва сямейства вярбовых з зеленавата-шэрай гладкай карой. Шапацелі лісцем вечна трывожныя асіны. Чарнышэвіч. / у знач. зб. У нізінцы паміж ялін пачала пракідацца асіна.
2. толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. З поля пахне ядл[о]ўц[а]м, а з вуліцы — дымам сырой асіны ў печах. Чорны.
•••
Асіна плача па кім — пра чалавека, які сваімі ўчынкамі заслужыў пакаранне.
асі́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асіны. Асінавы ліст. Асінавы гай. // Зроблены з асіны. Асінавы клін.
•••
Забіць асінавы кол гл. забіць.
асі́ніна, ‑ы, ж.
Тое, што і асіна (з адценнем адзінкавасці).
асі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Памянш.-ласк. да асіна; маладая асіна. Як асінка затрасецца, тады волік напасецца. Прыказка.
•••
Асінку заламаць гл. заламаць.
асі́ннік, ‑у, м.
1. Асінавы лес, хмызняк. Шуміць драбналессе: малады бярэзнік, асіннік, алешнік. □ Навокал рос змешаны лес, траплялі стромкія сосны, прысадзістыя елкі, бярэзнік і асіннік, пры дарозе пусціўся ядловец. Гурскі.
2. Асінавыя дровы, будаўнічы матэрыял з асіны і інш. Навазіць асінніку.
асі́ннікавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асінніку.
асінхро́нны, ‑ая, ‑ае.
Не адначасова, не аднолькавы. Асінхронная машына. Асінхронная муфта. Асінхронны рухавік.
[Ад грэч. a — не, без і synchronos — адначасовы.]
асі́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асы.
•••
Асінае гняздо гл. гняздо.