асвячо́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад асвяціць 2.
асвячэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. асвяціць 2 (у 1 знач.).
асе́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да аседзецца.
асе́дзецца, аседжуся, аседзішся, аседзіцца; зак.
Разм. Надоўга застацца жыць на адным месцы; прывыкнуць да яго. [Алімпа] і раней думала, што маці не вельмі аседзіцца там, на хутары. Сабаленка.
асеі́н, ‑у, м.
Арганічнае рэчыва касцей і храсткоў.
[Ад лац. os (ossis) — косць.]
асе́ласць, ‑і, ж.
Уласцівасць аселага. Аселы спосаб жыцця. □ Расказвалі, што гэты Сымон Ракуцька, пакуль выбраць сабе для аселасці месца, доўга выглядаў, дзе каб цішэй і глушэй. Чорны.
асе́ліца, ‑ы, ж.
Наваколле паселішча. Сялом.. [Ігнась і таварышамі] ісці не наважваліся, а звярнулі на аселіцу, па выхаджанай сцежцы паўз гумны пайшлі к Ігнасю дахаты. Мурашка. Іду, а над крыніцаю Туман бялявы сцелецца, І дыхае аселіца Пахучай медуніцаю. Гілевіч.
асе́лічны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да аселіцы.