Verbum

архівазна́ўства, ‑а, н.

Навуковая дысцыпліна, якая вывучае і распрацоўвае тэорыю, методыку, гісторыю і арганізацыю архіўнай справы.

архіва́рыус, ‑а, м.

Супрацоўнік архіва, хавальнік фондаў.

архівасхо́вішча, ‑а, н.

Памяшканне, дзе захоўваецца архіўны матэрыял.

архіві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па архіўнай справе.

архі́дныя, ‑ых.

Сямейства аднадольных шматгадовых травяністых раслін, да якіх адносяцца архідэі, ятрышнік і пад.

архідыя́кан, ‑а, м.

Старшы дыякан пры мітрапаліце.

архідэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да архідэі.

архідэ́я, ‑і, ж.

Шматгадовая травяністая трапічная расліна сямейства архідных з духмянымі кветкамі дзівоснай формы і разнастайнай афарбоўкі. // Кветка гэтай расліны.

[Ад грэч. orchidion — ядро, ядзерца.]

архіепі́скап, ‑а, м.

Духоўнае званне, сярэдняе паміж епіскапам і мітрапалітам, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул; старшы епіскан; архібіскуп.

[Грэч. archieposkopos.]

архіепі́скапскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да архіепіскапа.